دستگاه های مورد استفاده برای اهداف ایمنی.آنها به عنوان واحدهای قابل حمل یا ثابت (ثابت) تولید می شوند و با نشان دادن سطوح بالای گازها از طریق یک سری نشانگرهای قابل شنیدن یا قابل مشاهده، مانند آلارم، چراغ ها یا ترکیبی از سیگنال ها، کار می کنند.در حالی که بسیاری از واحدهای قدیمی‌تر و استاندارد آشکارساز گاز در ابتدا برای تشخیص یک گاز ساخته شده بودند، دستگاه‌های چند منظوره یا چند گازی مدرن قادر به تشخیص چندین گاز در یک زمان هستند.برخی از آشکارسازها ممکن است به عنوان واحدهای جداگانه برای نظارت بر مناطق کوچک فضای کاری مورد استفاده قرار گیرند، یا واحدها را می توان برای ایجاد یک سیستم حفاظتی با یکدیگر ترکیب یا متصل کرد.
همانطور که آشکارسازها غلظت گاز مشخص شده را اندازه گیری می کنند، پاسخ حسگر به عنوان نقطه مرجع یا مقیاس عمل می کند.هنگامی که پاسخ سنسور از یک سطح از پیش تعیین شده خاص فراتر رود، زنگ هشدار برای هشدار به کاربر فعال می شود.انواع مختلفی از آشکارسازها موجود است و اکثریت آنها عملکرد مشابهی دارند: نظارت و هشدار در مورد سطح گاز خطرناک.با این حال، هنگام در نظر گرفتن نوع آشکارساز برای نصب، در نظر گرفتن فن آوری های مختلف حسگر مفید است.
فن آوری های آشکارساز گاز
آشکارسازهای گاز بر اساس نوع گازی که تشخیص می دهند دسته بندی می شوند: قابل احتراق یا سمی.در این دسته بندی گسترده، آنها با فناوری استفاده شده بیشتر تعریف می شوند: حسگرهای کاتالیزوری و مادون قرمز گازهای قابل احتراق را تشخیص می دهند و فناوری های نیمه هادی اکسید فلزی و الکتروشیمیایی به طور کلی گازهای سمی را تشخیص می دهند.
اندازه گیری گازهای سمی
سنسورها یا سلول های الکتروشیمیایی بیشتر در تشخیص گازهای سمی مانند مونوکسید کربن، کلر و اکسیدهای نیتروژن استفاده می شوند.آنها از طریق سیگنال های الکترود هنگام شناسایی گاز عمل می کنند.به طور کلی، این نوع آشکارسازها بسیار حساس هستند و سیگنال های هشدار دهنده را از طریق جریان های الکتریکی منتشر می کنند.تولید کنندگان مختلف این آشکارسازها را با نمایشگر دیجیتال تولید می کنند.
نیمه هادی های اکسید فلز یا MOS نیز برای تشخیص گازهای سمی (معمولاً مونوکسید کربن) و کار از طریق یک فیلم حساس به گاز که از اکسیدهای قلع یا تنگستن تشکیل شده است، استفاده می شود.فیلم حساس با گازها واکنش نشان می دهد و در صورت وجود سطوح سمی دستگاه را فعال می کند.به طور کلی، سنسورهای اکسید فلزی به دلیل توانایی آنها در عملکرد در محدوده های رطوبت کم کارآمد در نظر گرفته می شوند.علاوه بر این، آنها قادر به تشخیص طیف وسیعی از گازها از جمله مواد قابل احتراق هستند.
اندازه گیری گازهای قابل احتراق
سنسورهای کاتالیزوری تعداد زیادی از دستگاه های آشکارساز گاز را نشان می دهند که امروزه تولید می شوند.این فناوری برای تشخیص گازهای قابل احتراق مانند هیدروکربن استفاده می شود و از طریق اکسیداسیون کاتالیزوری کار می کند.سنسورهای این نوع آشکارساز معمولاً از سیم پیچ سیمی تحت درمان با پلاتین ساخته می شوند.هنگامی که یک گاز قابل احتراق با سطح کاتالیزوری تماس پیدا می کند، اکسید می شود و مقاومت سیم کشی با گرمایی که آزاد می شود تغییر می کند.مدار پل معمولاً برای نشان دادن تغییر مقاومت استفاده می شود.
حسگرهای مادون قرمز یا آشکارسازهای IR از طریق سیستمی از فرستنده ها و گیرنده ها برای تشخیص گازهای قابل احتراق، به ویژه بخارات هیدروکربنی کار می کنند.به طور معمول، فرستنده ها منابع نور و گیرنده ها آشکارسازهای نور هستند.اگر گازی در مسیر نوری وجود داشته باشد، در قدرت انتقال نور بین فرستنده و گیرنده اختلال ایجاد می کند.حالت تغییر یافته نور تعیین می کند که آیا و چه نوع گازی وجود دارد یا خیر.
کاربردهای رایج آشکارساز گاز
اگرچه آشکارسازها یک کاربرد ضروری برای ایمنی خانگی و تجاری هستند، اما در صنایع متعدد صنعتی نیز به کار می روند.آشکارسازهای گاز در کارگاه های جوشکاری برای تشخیص مواد قابل احتراق و سموم و در نیروگاه های هسته ای برای تشخیص مواد احتراق استفاده می شود.آنها همچنین معمولاً برای تشخیص بخارات خطرناک در تصفیه خانه های فاضلاب استفاده می شوند.
آشکارسازهای گاز در فضاهای بسته که در آن کارمندان مستمری در آن حضور ندارند بسیار کارآمد هستند.چنین فضاهایی شامل مخازن، گودال ها، ظروف و سطل های ذخیره سازی است.همچنین ممکن است آشکارسازها در یک مکان برای شناسایی سموم قبل از ورود سرنشین قرار داده شوند.
اطلاعات اضافی آشکارساز گاز:
اگرچه آشکارسازهای گاز عموماً یک فناوری قابل اعتماد هستند، با برخی از مدل‌ها که می‌توانند تا پنج سال دوام بیاورند، عملکرد مناسب آنها به طور کلی به نگهداری کاربر، بازرسی باتری و کالیبراسیون بستگی دارد.کالیبراسیون یک روش ایمنی است که برای اطمینان از اینکه آشکارسازها سطح صحیح گاز را اندازه گیری می کنند اجرا می شود.علاوه بر این، طول عمر آشکارسازهای گاز نیز اغلب به مقدار بخار گازی که در معرض آن قرار می گیرند بستگی دارد.سنسورهای آلوده ممکن است سطوح گاز خطرناک را ثبت نکنند، به همین دلیل است که کالیبراسیون مکرر ضروری است.